SA unang panahon, ang kabataan ang kinabukasan ng bayan, na kung saan ang pag-aaral ang palipasan ng oras. Bihirang kabataan ang makikita sa labas ng bahay at sa halip matatanaw ito sa durungawan na kasakasama ang kapatid o mga magulang. Ang gawaing bahay at pagtulong sa magulang ang karaniwang tanawin sa tahanan. At kapagkaraka’y hawak ang kwaderno o aklat na nagkukumahog sa mga gawaing bahay mula sa paaralan. Masasabing ubos oras sa pag-aaral ang gawain na patunay na may karunungan ang mamamayan ng bansa. Subalit ito’y alaala na lang ng nakaraan. Alaala na kasama ang bansa sa may pinakamataas na Intelligence Quotient (IQ) ‘di lang sa Asya maging sa buong mundo. Ngunit nagbago ang panahon, ang dating lahing maalam tila nalaglag sa kumunoy ng ka B.O.B.ohan. Kahit batid ang husay ng mga naging lider ng bansa higit ang ama ni Boy Pektus na isang abogado.
Subalit, ang kagalingan ng bansa’y makikita sa pakikilahok ng mamamayan sa mga usapin at pagkilos na nagpapalakas sa lahat ng aspeto sa buhay. Ang pagiging masigla ni Mang Juan sa mga gawaing may pakinabang ang lahat ang isinusulong. At sa paglaon, ang kaunlaran pansarili ang bumulaga sa nakararami at nasadlak sa kahirapan. Ginamit ang edukasyon bilang tuntungan ng disiplina ngunit naiwan ang kabuhayan. Nagpatuloy ang magandang layon sa edukasyon at nagtayo ng iba’t – ibang institusyong pang kaalaman. Dito nagpasukan ang mahuhusay na anak ni Mang Juan na naglinang ng kagalingan nakilala sa bansa saan mang larangan. Ngunit bakit tila kulelat ang Pinas sa katalinuhan sa kasalukuyan? O’ dahil naiwan ang isang sangay ng buhay, ito ang kabuhayan ng mamamayan?
Sa isang istatistika, nakapanlulumong malaman na ang IQ ng Pinoy ay nasa ika 111 na antas sa kabuuan 199 na bansa. Mahirap matangap na mababa ang antas na ito dahil malinaw na maraming mga Pinoy ang nasa unahan ng mga karunungan. Nariyan na kinikilala ang ambag saan mang larawan ng buhay ng tao. Hindi batid ang dahilan ng pagbabago o sadyang nakatali ang progreso sa mga gamit na tangan. O’ nakatali sa uri ng kinakain na tunay na dahilan ng pagbaba ng kaalaman. At ang katayuang pangkabuhayan na magaling sa utangan ngunit ‘di sa pagtaas ng kaalaman sa larangan na dating pinapangunahan. Maraming mga isko galing sa ibang bansa ang nag-aral sa mga Pamantasan dito sa bansa na nagdala ng kaunlaran sa mga bansang pinanggalingan. At ginamit ang nakuhang kaalaman sa ating mga Pamantasan para sa kabutihan at pag-asenso ng kanilang bansa.
Sa pag-aaral tunay na winawaksi ang ‘di tama at pinananatili’t pinayayabong ang kabutihan. Ngunit taliwas ang kaganapan sa bansa dahil ang masama ang namamayagpag at nahahalal. Tama ba ito Totoy Kulambo, na una ang sarili bago ang bayan? Sa kaayusang una ang sarili bago ang bayan ang siyang umiiral sa bansa, pang lokal man o pambansa. Walang puwang ang mabuting gawa kung hungkag ang tiyan na burado sa anumang diksyunaryo. Samantalang ang batid na ‘di sapat na inuuna ang bayan, hayun pinulot sa kangkungan. At ang mahuhusay na nagtapos sa mga pamantasa’y makikita sa iba’t ibang bahagi ng mundo na mga pangunahing tauhan ng mga bansang ating pinagkakautangan. Ang edukasyon ang tuntungan sa sariling kaunlaran.
Kasiya-siya na makita ang mga mamamayan ang tumutulong sa bansa tungo sa pagbabago at kaunlaran. Ngunit ito’y mangyayari kung ang halimbawang natatanaw ay tunay na kapakanang pambayan ang layon at walang pag-iimbot na may buong katapatan. Kung makita ni Mang Juan ang sinseridad ng lider ng bansa na paangatin ang kagalingan ng lahat, ‘di ito nag-aatubili na sabihan ang mga mamamayan na sumama sa kaunlaran para sa lahat. Ngunit hindi ito nakikita ng Pinoy sa mga lider na ang layo’y magkaisa at ‘di makiisa sa sambayanan.
Tunghayan ang programang ibig ipatupad ni Inday Sapak sa Kagawaran ng Edukasyon, ang pagbabalik ng CAT / ROTC sa mga mag-aaral sa sekondarya. Hindi minamali ngunit mailalarawan na ibig hubugin ang kaisipan ng mga kabataan sa bulag na pagdidisiplina. Na kung ano ang sinabi ng nasa itaas, susundin lang at walang tanungan. Ano NoKor? At ang masakit tila ang naka unipormado ang may disiplina at ‘di si Mang Juan na nagsusulong ng Karapatan. Sa kaayusang ito, masasabing ang pagtalima sa mga kautusa’y gawa lamang ng mga naka uniporme. At ang pagsulong ng mga Karapatan ay gawa ng kabila, hehehe. Masasabing mali ang pamantayan dahil ang pananakot sa tao’y ‘di disiplina at paninikil sa Karapatan na taglay. Magkaiba ang disiplina at ang matakot sa pagtalima sa kautusan. Ang pananapak ba’y uri ng disiplina, Aling Inday S?
Tumutugon sa pangangailangan ang tamang edukasyon na siyang dapat ipatupad ng kagawaran ng edukasyon. Ang pagbabalik sa mga natutunan sa silid aralan tungo sa mga pamayanan ang edukasyon na dapat pag-isipan at ipatupad. Huwag hubugin ang kaisipan ng kabataan sa katapatan sa mga nasa pamahalaan lalo’t o tila naghahanda para sa halalan. Ang paggamit ng kaperahan ng kagawaran higit ang Intelligence Fund ang malinaw na programa na ‘di pang bayan ang layon ngunit pansarili. At ang pagkakatalaga sa EDALC bilang Vice-Chairperson ang nagpapatingkad sa nais nitong pananakot este disiplina kabataan.
Ang pagpapakita ng tamang halimbawa ang edukasyon na ‘di pausal ngunit may dating sa bayan na nagmamasid lalo’t ika’y tinitignan bilang kawangis. Ang kababang loob at una ang bayan ang halimbawang magandang tuluran ng kabataan higit sa opisyal ng bayan. Aangat ang kabuhayan ng bayan kung ang makakamit na edukasyon tunay na isasagawa sa hanay ng mamamayan. Kung pag-aaralan ang programa ng UP College of Medicine na “Doctor’s to the Barrio” malamang na mababawasan ang malnutrisyon sa maraming lugar sa bansa na dahilan ng pagbaba ng IQ ng kabataan. Mabuti ang kaisipang pambayan dalahing programang pang kaunlaran ng mamamayan. Ang edukasyong tama ang mag-aangat sa ating kalagayang pangkabuhayan. At babalik sa Pinas ang pagiging modelo ng kagalingan.
Maraming Salamat po!!!
The post EDUKASYON SUSI SA PAG-ANGAT NG KABUHAYAN appeared first on Police Files! Tonite.
Source: Police Files Tonite
Walang komento: